ก่อนนั้น ทุกวันโลกเป็นสีเทา
เปลี่ยวเหงาเฝ้าแต่รอคอยเสมอ
เธออยู่แห่งไหน
เมื่อใจฉันพร่ำหาเธอ
ใครจะเสนอมอบใจรัก
และต้องการ
ก่อนนั้น ฉันมีชีวิตเพื่อใคร
ขื่นขมเท่าใดจะกลายเป็นหวาน
ทนอยู่ต่อไปแม้ใจทนทรมาน
คืนวันผันผ่าน จนเราได้มาพบกัน
แปลกใจนักหนา
เธอมาปลุกชีวิตฉัน
เธอมา ว่ารักนิรันดร์
เธอมาอดีตพลันมลาย
บัดนี้ ทุกนาทีเป็นแสงทอง
ที่เคยหม่นหมอง
กลับมีความหมาย
ฉันเพิ่งได้รู้
รักทำให้ความทุกข์คลาย
ยาอื่นไม่หาย
ไม่เลือนเหมือนเธอเป็นยา
บัดนี้ ฉันมีชีวิตเพื่อเธอ
ได้เจอคือเธอที่ฉันฝันหา
เธอที่คราวนั้น
ฉันคอยกลบรอยน้ำตา
เธอจึงมีค่า
ตราตรึงหนึ่งดังหัวใจ
บัดนี้ ฉันมีชีวิตเพื่อเธอ
ได้เจอคือเธอที่ฉันฝันหา
เธอที่คราวนั้น
ฉันคอยกลบรอยน้ำตา
เธอจึงมีค่า
ตราตรึงหนึ่งดังหัวใจ
