ฝนตกรินริน
หอมกลิ่นดินถูกไอฝน
จากบ้านนามาโดน
สิเป็นจั่งใด๋ หนอป่านนี้
ฝนย้อยลงมา
ท้องไร่ท้องนาหญ้าเขียวขจี
หน่อไม้ไฟผักติ้วกุดจี่
ฮอดมื้อนี่ไผสิสนใจ
หน่อแนวอีสาน
มาหางานในเมืองหลวง
เสี่ยงโชคเดินตามดวง
เหมือนแมงละงำบินตำแสงไฟ
บ้างก็ โชคดี
มีงานทำได้เงินกลับไป
บางคนสู้จนแพ้พ่าย
เมื่อบ่ได้อยู่ไม่มีหวัง
คือภาพที่เห็น
จากพี่น้องบ้านเฮา
เหมือนหนังขายยาเรื่องเศร้า
ฉายภาพเก่าซ้ำเดิมอีกครั้ง
ข่อยก็หนึ่งคน
ที่ติดวังวนเหมือนปลาหลงวัง
คึดฮอดบ้านเฮาวังวัง
ทุกยามฝนหลั่งรินในเมืองหลวง
ฝนตกรินริน
หอมหิ่นหิ่นอยู่ในหัว
คือกลิ่นขี้ควายขี้วัว
กลิ่นดอกสแบงเบ่งบานเป็นพวง
ส่งสายตาเหงาผ่าน
ม่านฝนโค้งฟ้าเมืองหลวง
ฝากใจกลับไปถามทวง
คิดฮอดข้อย บ่ อีพ่อ อีแม่
ฝนตกรินริน
หอมหิ่นหิ่นอยู่ในหัว
คือกลิ่นขี้ควายขี้วัว
กลิ่นดอกสแบงเบ่งบานเป็นพวง
ส่งสายตาเหงาผ่าน
ม่านฝนโค้งฟ้าเมืองหลวง
ฝากใจกลับไปถามทวง
คิดฮอดข้อย บ่ อีพ่อ อีแม่
