หนึ่งพันกิโลจาก กทม.
มีตำนานกล่าวขานเรื่องหนึ่ง
มีหญิงสาวรูปงามรูปนามหนึ่ง
ที่เขาคิดถึง และยังรอรักมั่นคง
ดั่งทะเลที่คู่กับหาดทราย
ที่มีความหมาย
คือเราต้องอยู่ด้วยกัน
แต่ตอนนี้มีเพียงแค่ตัวฉัน
เป็นเพียงรูปปั้นที่ทนฝนแดดลม
นั่งรอเธอที่สมิหลา อยู่นานแล้ว
พระอภัยยังไม่มา
มีคนโน้นคนนี้มาหา
แต่ไม่มีความรักที่เธอคอยกลับมา
นานก็จะคอย
เหลือเพียงตัวฉัน
และทิวสนบางๆ
ที่อยู่ท่ามกลาง เกาะหนูเกาะแมว
พระอภัยยังไม่มา
พระอภัยยังไม่มา
อยู่ที่สมิหลา
คงต้องอยู่อีกร้อยปี
อีกร้อยปี พันปี หมื่นปี
จะอยู่ตรงนี้ อยู่เป็นตำนาน
วะ ออ อ้อ ออ วะ ออ อ้อ เออ
นั่งรอเธออยู่ตรงนี้แสนนาน
วะ ออ อ้อ ออ วะ ออ อ้อ เออ
ฉันนั่งรอเธอ
อยู่ตรงนี้นานแสนนาน
นั่งรอเธอที่สมิหลา อยู่นานแล้ว
พระอภัยยังไม่มา
มีคนโน้นคนนี้มาหา
แต่ไม่มีความรัก
ที่คอยคืนกลับมา
พระอภัยยังไม่มา
พระอภัยยังไม่มา
อยู่ที่สมิหลา
คงต้องอยู่อีกร้อยปี
อีกร้อยปี พันปี หมื่นปี
จะอยู่ตรงนี้ อยู่เป็นตำนาน
วะ ออ อ้อ ออ วะ ออ อ้อ เออ
นั่งรอเธออยู่ตรงนี้แสนนาน
วะ ออ อ้อ ออ วะ ออ อ้อ เออ
นั่งรอเธอ
อยู่ตรงนี้นานแสนนาน
นั่งรอเธอที่สมิหลา อยู่นานแล้ว
พระอภัยยังไม่มา
มีคนโน้นคนนี้มาหา
แต่ไม่มีความรัก
ที่คอยคืนกลับมา
พระอภัยยังไม่มา
พระอภัยยังไม่มา
อยู่ที่สมิหลา
คงต้องอยู่อีกร้อยปี
อีกร้อยปี พันปี หมื่นปี
จะอยู่ตรงนี้ อยู่เป็นตำนาน
วะ ออ อ้อ ออ วะ ออ อ้อ เออ
นั่งรอเธออยู่ตรงนี้แสนนาน
วะ ออ อ้อ ออ วะ ออ อ้อ เออ
ฉันนั่งรอเธอ
อยู่ตรงนี้นานแสนนาน
