หลอกกันพอหรือยัง
เกือบจะฝังใจลงทั้งเป็น
เธอทำให้เห็นว่าเธอมีเขา สำคัญ
แล้วก็ยังถามว่าใจอีกนั้น เป็นไง
ปล่อยเธอเดินหายไป
จากจุดหมายปลายทางแข่งขัน
รู้ถึงคำว่าแพ้นั้นเป็นที่ฉัน มันจน
รู้ถึงคำว่าจนน่ากลัวขยะแขยง เพียงใด
ปล่อยความช้ำ ให้มันทะลัก ทะล้นมา
ออกจากตา ที่ใจเก็บไว้ มาเนิ่นนาน
ใจ ไม่ด้านพอ
ใจ ไม่ด้านพอ
อยากจะคิด ว่าเขาคนนั้น มีด้อยกว่า
อยากปิดตา ไม่รู้ไม่เห็น ไม่เข้าใจ
ใจ ไม่ด้านพอ
ใจ ไม่ด้านพอ
เสีย ทุกอย่าง
มามากแล้ว ช่างมัน
เสีย น้ำตา
ก็เท่านั้น ช่างใจ
ใครจะรู้
ใครจะเห็น
ข้างใน นั้นเป็นเช่นไร
มันแหลกราน
อยาก จับใครซักคน
มาใส่ใจ ที่มันขัดสน
เราไม่ใช่เขา ต้องทนต้องฝืน ใจฟัง
เขานั้นมาทีหลังตัวเรา แต่ล้ำ ด้วยเงิน
ปล่อยความช้ำ ให้มันทะลัก ทะล้นมา
ออกจากตา ที่ใจเก็บไว้ มาเนิ่นนาน
ใจ ไม่ด้านพอ
ใจ ไม่ด้านพอ
อยากจะคิด ว่าเขาคนนั้น มีด้อยกว่า
อยากปิดตา ไม่รู้ไม่เห็น ไม่เข้าใจ
ใจ ไม่ด้านพอ
ใจ ไม่ด้านพอ
เสีย ทุกอย่าง
มามากแล้ว ช่างมัน
เสีย น้ำตา
ก็เท่านั้น ช่างใจ
ใครจะรู้
ใครจะเห็น
ข้างใน นั้นเป็นเช่นไร
มันแหลกราน
ปล่อยความช้ำ ให้มันทะลัก ทะล้นมา
ออกจากตา ที่ใจเก็บไว้ มาเนิ่นนาน
ใจ ไม่ด้านพอ
ใจ ไม่ด้านพอ
อยากจะคิด ว่าเขาคนนั้น มีด้อยกว่า
อยากปิดตา ไม่รู้ไม่เห็น ไม่เข้าใจ
ใจ ไม่ด้านพอ
ใจ ไม่ด้านพอ
เสีย ทุกอย่าง
มามากแล้ว ช่างมัน
เสีย น้ำตา
ก็เท่านั้น ช่างใจ
ใครจะรู้
ใครจะเห็น
ข้างใน นั้นเป็นเช่นไร
มันแหลกราน
เสีย ทุกอย่าง
มามากแล้ว ช่างมัน
เสีย น้ำตา
ก็เท่านั้น ช่างใจ
ใครจะรู้
ใครจะเห็น
ข้างใน นั้นเป็นเช่นไร
มันแหลกราน
เสีย ทุกอย่าง
มามากแล้ว ช่างมัน
เสีย น้ำตา
ก็เท่านั้น ช่างใจ
