ที่รัก

นานแล้วพี่หลงพะวงมิหน่าย

นานแล้วพี่หมายจะได้ภิรมย์

นานแล้วพี่รักคอยจักชื่นชม

นานแล้วรักเพียงลมลมตรมเช้าค่ำ

ที่รักนะรักเพราะใจมิกล้า

ที่ช้านะช้ามิกล้าเผยคำ

ที่คิดนะคิดกลัวอกจะช้ำ

เอ่ยคำแล้วเจ้าจะทำช้ำใจ

อย่าเหมือนน้ำค้างพราวพร่างใบพฤกษ์

พอยามดึกเหมือนดังจะดื่มกินได้

พอรุ่งรางก็จางหายไป

รู้แน่แก่ใจ ได้แต่ระทมชีวี

ที่รักนะรักเพราะเทพเสริมส่ง

ที่หลงนะหลงเพราะเจ้าแสนดี

ที่หวงนะหวงเพราะสวยอย่างนี้

กลัวใครเขสมาแย่งพี่ไปเอย

อย่าเหมือนน้ำค้างพราวพร่างใบพฤกษ์

พอยามดึกเหมือนดังจะดื่มกินได้

พอรุ่งรางก็จางหายไป

รู้แน่แก่ใจ ได้แต่ระทมชีวี

ที่รักนะรักเพราะเทพเสริมส่ง

ที่หลงนะหลงเพราะเจ้าแสนดี

ที่หวงนะหวงเพราะสวยอย่างนี้

กลัวใครเขสมาแย่งพี่ไปเอย