காட்டிலே காயும் நிலவை

கண்டுகொள்ள யாருமில்லை

கண்களின் அனுமதி வாங்கி

காதலும் இங்கே வருவதில்லை

தூரத்தில் தெரியும் வெளிச்சம்

பாதைக்கு சொந்தமில்லை

மின்னலின் ஒலியை பிடிக்க

மின்மினி பூச்சிக்கு தெரியவில்லை

விழி உனக்கு சொந்தமடி

வேதனைகள் எனக்கு சொந்தமடி

அலை கடலை கடந்த பின்னே

நுரைகல் மட்டும் கரைக்கே சொந்தமடி

கண் பேசும் வார்த்தைகள் புரிவதில்லை

காத்திருந்தால் பெண் கனிவதில்லை

ஒரு முகம் மறைய மறுமுகம் தெரிய

கண்ணாடி இதயம் இல்லை

கடல் கை மூடி மறைவதில்லை

கண்ணாடி இதயம் இல்லை

கடல் கை மூடி மறைவதில்லை

காற்றில் இலைகள் பறந்த பிறகும்

கிளையின் தழும்புகள் அழிவதில்லை

காயம் நூறு கண்ட பிறகும்

உன்னை உள் மனம் மறப்பதில்லை

ஒரு முறைதான் பெண் பார்ப்பதினால்

வருகிற வலி அவள் அறிவதில்லை

கனவினிலும் தினம் நினைவினிலும்

கரைகிற ஆண் மனம் புரிவதில்லை