กลับมาได้ไหม

เสียเธอไปอยู่ตรงไหน

มันก็มีน้ำตา

นั่งมองดูรูปเก่าเก่าของเรา

ภาพที่มีในแต่ละคืนก็ย้อนมา

ตั้งใจจะข่มตานอน

ข้างในยังห่วงอาวอน

ผ้านวมที่เธอห่มนอน

ยังจำได้ติดตา

แม้คำที่เธอตัดรอน

จะเป็นคำตัดตอน

ก็อยากจะอ้อนวอน

ให้เธอนั้นกลับมา

ฉันยอมรับมันไม่ได้

กับความเหงาต้องที่ต้องเจอ

ก็ใจฉันมีแต่เธอ

ให้แบกรับมันคงไม่ไหว

เจ็บปวดอยูุ่ข้างใน

มันยังไม่พร้อม

มันยังไม่พร้อมให้เธอไป

เจ็บปวดเสมอ

เมื่อเห็นรูปเธอคู่กับเขา

มันเหงาแทบตายทำไม

ตรงนั้นไม่ใช่เรา

Oh baby

ทำไมทำไม

ทำไมตรงนั้นไม่ใช่เรา

ฉันยังรอเธอตรงนี้

อยู่ตรงที่เดิม

มันยังเสริม

ให้รู้สึกเจ็บลึกเข้าไปใหญ่

ไม่อยากจะจำเรื่องราวในวันนั้น

ที่เธอได้ทิ้งฉันไป

ภาพทรงจำที่มันเกิด

ยังสวยงามเสมอ

แต่ตอนนี้ไม่มีเธอ

ฉันจะจำเพื่อไปไร

มันจะมีสักคนบ้างมั้ย

ที่เข้าใจและร่วมเดินกันไป

เสียเธอไปอยู่ตรงไหน

มันก็มีน้ำตา

นั่งมองดูรูปเก่าเก่าของเรา

ภาพที่มีในแต่ละคืนก็ย้อนมา

ตั้งใจจะข่มตานอน

ข้างในยังห่วงอาวอน

ผ้านวมที่เธอห่มนอน

ยังจำได้ติดตา

แม้คำที่เธอตัดรอน

จะเป็นคำตัดตอน

ก็อยากจะอ้อนวอน

ให้เธอนั้นกลับมา

ความรักเธอจบ

แต่ว่าตัวฉันมันยังไม่หมด

ความทรงจำ

ไม่อยากมีขอแค่ได้มีเธอ

ตื่นมาก็อยากเจอแต่เธอเริ่ม

จะ หายไปทีละบท

ยังไม่จบยังไม่ตาย

แต่เธอหายไม่อยากเจอ

ความจริงใครจะรู้

ไม่ใช่เราไม่ใช่เข้าใจ

ยิ่งดึกก็ยิ่งเมา

เห็นแค่เงาที่ฝากไว้

บนพนังก็รูปเธอ

อยากจะลบเธอออกไป

แม้วันนี้จะไม่ได้เจอ

แต่เธอฝังอยู่ข้างใน

ต้นไม้ใบหญ้า

มันอยู่ได้เพราะฟ้าฝน

ความเจ็บในความจำ

มันยังคอยทับทม

บาดแผลฉันเริ่มลึก

เก็บเรื่องเธอมาสะสม

ต่อให้ร้องไปให้ตาย

ตัวของเธอก็ไม่สน

เธอคงจำมันไม่ได้

ในวันแรกที่เจอกัน

เราสองคนได้ใกล้ชิด

เริ่มผลิตความสำพัน

ฉันยังเก็บมันเอาไว้

ดอกไม้ที่เราเคยให้กัน

เสียเธอไปอยู่ตรงไหน

มันก็มีน้ำตา

นั่งมองดูรูปเก่าเก่าของเรา

ภาพที่มีในแต่ละคืนก็ย้อนมา

ตั้งใจจะข่มตานอน

ข้างในยังห่วงอาวอน

ผ้านวมที่เธอห่มนอน

ยังจำได้ติดตา

แม้คำที่เธอตัดรอน

จะเป็นคำตัดตอน

ก็อยากจะอ้อนวอน

ให้เธอนั้นกลับมา