คนที่อ่อนและล้า
มีเธอเข้ามาในวันเหงาๆ
เตือนตัวเองเบาๆ
ว่าควรห้ามใจ
ไม่อยากเจอซ้ำๆ
ไม่อยากทุ่มเทให้ใคร
หมดทั้งใจ
กลัวต้องเป็นฝันร้าย
อีกครั้งหนึ่ง
เธออาจจะเป็นดั่งเช่นน้ำ
เย็นชโลมจิตใจ
หรืออาจเป็นไฟที่มา
แผดเผา
บางทีใจเธอก็ดูยากเย็น
จนเกินจะคาดเดา
ก็รู้ต้องหยุดตรงนี้
แต่ฉันก็ปล่อยให้ใจ
รักไปโดยไม่มีเหตุผล
รักเธอโดยไม่มีข้อแม้
โดยไม่แคร์
ไม่ว่าวันพรุ่งนี้
เป็นอย่างไร
ถ้าใจเธอไม่จริงอย่างนั้น
หยุดฉันทีได้ไหม
ก่อนที่หัวใจ
จะรักเธอไปกว่านี้
ทุกครั้งที่เธอทำดีให้กัน
ยิ่งทำให้ฉันคิดมาก
ไม่อยากยับยั้งชั่งใจอีกต่อไป
ห้ามตัวเองทีไร
ทำไมข้างในมันยิ่งเรียกร้อง
เหมือนว่าในสมอง
ไม่ยอมสั่งหัวใจ
รักไปโดยไม่มีเหตุผล
รักเธอโดยไม่มีข้อแม้
โดยไม่แคร์
ไม่ว่าวันพรุ่งนี้ เป็นอย่างไร
ถ้าใจเธอไม่จริงอย่างนั้น
หยุดฉันทีได้ไหม
ก่อนที่หัวใจ
จะรักเธอไปกว่านี้
กว่านี้
ก่อนที่หัวใจ
จะรักใครไป อีกครั้ง
