ช. งาม แสนงามอย่างหยดย้อย
งาม สาวชาว ไร่อ้อย
อ้อยเอยพี่คอย
หวังเธอให้ทาน
ญ. อ้อยในดินแดนดง
นี้คงไม่หวาน
ช. หวานเจ้าของเป็นพยาน
อันอ้อยเธอหวานคงเกินตาล
ใครได้ทานมิเบื่อหน่าย
ญ. หากพี่ได้ชิมแล้วคงคาย
ลิ้มเพียงโคนโยนปลาย
จนอ้อยอายตรอมตรม
ช. ชิมจนปลาย
ยังไม่วายหวานในอารมณ์
ญ. หวาน เพียง เชิงคำคม
พอชื่นชมแล้วคงคายชาน
ช. ชาน ยังยวน
ชวนให้กลืนไว้ในดวงมาลย์
ญ. ฝืนจน ใจรำคาญ
คงต้องการทิ้งชานไปพลัน
ช. ขอชิมอ้อยใจ
ญ. อุ๊ยใครให้กัน
ช. โถเพียงเปลือกมัน
ญ. รสคงไม่ทัน เทียมเนื้อ
ช. หวังว่าน้องคง จุนเจือ
ญ. ในหทัยน้องยังคลุมเครือ
ช. จงเชื่อใจมิปอกก่อน
ญ. แต่พี่ชื่นใจแล้วคงจร
ช. พื้น ดินใจอาวรณ์
ชิมอ้อยดอนจนตาย
ช. ขอชิมอ้อยใจ
ญ. อุ๊ยใครให้กัน
ช. โถเพียงเปลือกมัน
ญ. รสคงไม่ทัน เทียมเนื้อ
ช. หวังว่าน้องคง จุนเจือ
ญ. ในหทัยน้องยังคลุมเครือ
ช. จงเชื่อใจมิปอกก่อน
ญ. แต่พี่ชื่นใจแล้วคงจร
ช. พื้น ดินใจอาวรณ์
ชิมอ้อยดอนจนตาย
