โอ มลุลีร่มนี้มืดมน
ช้ำเหลือทน อับจนหัวใจ
ต้องพรากรักไป
ภายใต้ ร่มไม้ ของเจ้านี้
ลืม รักที่หลั่ง
ลงฝัง กับใจ
ฝังฝากให้ใต้ร่มมลุลี
จงลืมรักพี่
อย่ามีฤดี อาลัยต่อกัน
ยากเย็น กรรมหรือเวรอันใด
นำชักให้ ดวงฤทัยโศกศัลย์
พี่ตรม สุดภิรมย์รำพัน
บุญไม่เปรียบเทียบทัน
ร้าวราน ฤทัย
โอ รักที่ผ่าน ดังฝันชั่วคืน
ครั้นพอตื่น กลับคืนหายไป
โธ่อย่าร้องไห้
ปล่อยให้ ดวงใจ ร้าว ระทม
ยากเย็น กรรมหรือเวรอันใด
นำชักให้ ดวงฤทัยโศกศัลย์
พี่ตรม สุดภิรมย์รำพัน
บุญไม่เปรียบเทียบทัน
ร้าวราน ฤทัย
โอ รักที่ผ่าน ดังฝันชั่วคืน
ครั้นพอตื่น กลับคืนหายไป
โธ่อย่าร้องไห้
ปล่อยให้ ดวงใจ ร้าว ระทม
ร่ม มลุลี เป็นที่สุดท้าย
แห่งจุดหมายน้องพี่
มลุลี เห็นใจน้องพี่
ว่าสิ้นคืนนี้ น้องพี่สิ้นกัน
