نزلت من البيت فى المطر

ومهمهاش برد الشتا ..

بقالو كام يوم مختفى مش فاهمه ليه

بيعمل كدا ..

نزلت وراحت على مكان

كانو فيه تملي بيسهرو ..

او مشافها فى سلامه بان

ان مشاعره اتغيرو ..

وقال كلام مكانتش عارفة تجمعه ..

متفاجئة بيه مذهولة قعدة بتسمعو ..

اصلا الكلام بيقى ديما فى اخرة بعد ..

فعلا اوام ظنونها فمحلها ..

ورفع عنية وبقسوة وبرود قالها :

"معلش اسف احنا لازم ننسى بعض" ..

سرحت وشافت ذكريات اجمل ليالى عمرها ..

معقولة يعنى قلبه مات

وحياتها ناوى يهدها ..

بصتله تانى باهتمام وقالتله متفقين كدة

انا جاية اقول نفس الكلام..

مبقتش عيزة الحب دة..

هقولة اية ماهى مستحيل تستعطفة

يعنى هتبكى علشان تكسفة..

يعنى هيبقى جرح وكمان يبقى ذل

مشيت اوام كانت ضعيفة متشتتة..

مشيت اوام وساعتها حست بالشتاء..

بس المطر ادام دموعها كان اقل..