ไผโทรมาน้อ
คือเว้า นำเขา ม่วนแท้
จั่งแม่น บ่แคร์
อ้ายคน นั่งเฝ้าก่อซอ
ยิ้มใส่ มือถือ
ทั้งจ๋า ทั้งอื้อ ดัดเสียงเอียงคอ
คุยนาน งานหยังกะด้อ
อ้ายนั่งรอ น้องบ่เห็นใจ
สัญญาลืมไว้
อยากได้มือถือ จั้นจ้อ
จำได้บ่น้อ
เจ้าว่า สิบ่แจกเบอร์ใคร
อ้ายดิ้นรนหา
ซื้อมือถือมา ฝากน้องตามใจ
มือถือ ที่อ้ายซื้อให้
บัดนี้ ทำไม มีแต่เบอร์เขา
อ้ายทน นั่งเฝ้า
ตอนที่เขา โทรมาจีบน้อง
มื่นตา ม่อง ม่อง
เบิ่งน้อง รับสายผู้บ่าว
มือถือคือมือสาม
เปิดช่องให้ คนนำจีบเจ้า
เครื่องอ้าย เบอร์เขา
คิดแล้วเศร้า น้ำตาไหลคลอ
ไผโทร มาน้อ
ฟังเสียง ลอดสาย ใจกลั้น
ผู้ชาย คนนั้น
สำคัญ กว่าอ้ายแม่นบ่
อย่าเว้า โดนหลาย
ซอยวางสาย จั๊กคราวได้บ่
บ่แม่น กีดกัน ดอกหนอ
เพียงอ้ายอยากขอ กล่าวคำอำลา
ไผโทร มาน้อ
ฟังเสียง ลอดสาย ใจกลั้น
ผู้ชาย คนนั้น
สำคัญ กว่าอ้ายแม่นบ่
อย่าเว้า โดนหลาย
ซอยวางสาย จั๊กคราวได้บ่
บ่แม่น กีดกัน ดอกหนอ
เพียงอ้ายอยากขอ กล่าวคำอำลา
