ลมพัดข้าวดอ
หัวใจอ้ายรอฟังข่าว
คึดฮอดผู้สาว ที่เคยเว้ากันปีก่อน
ว่าสิคืนนา ทุกคราเมื่อยามปลาข่อน
แต่พอเจ้าจร ปลาข่อนบ่เห็นคำแพง
บัดนี้ บัดนี้.........
อ้ายอยากขอกล่าวก้ำ ทวนความจำจั๊กกะหน่อย
ฝากผู้สาวส่ำน้อย
ผู้หายจ้อยตั้งแต่นาน
ตั้งแต่คราวอยู่บ้าน
เว้าคำหวานกับอ้ายบ่าว
ยามหัวลมพัดจ้าว กลางฮวงข้าวก่องสลอน
น้ำแจนาปลาข่อน ปลาซิวซอนดิ้นด่อง ๆ
เอาสวิงค่อยซ้อน มาหมกพร้อมอีตู่นา
จ้ำหมกปลาสัญญาน้อง ว่าเฮาสองสิมั่นแก่น
ฮักเป็นแฟนก่อไว้ มื้อได๋พร้อมจั่งแต่งกัน
พอหลังจากมื้อนั้น เฮากะห่างน้อกันไป
เหลือแต่สัญญาใจ ที่แซในหัวใจ....ซื่อ
บัดหลายเดือนหลายมื้อ
ฟังเขาลือน้องเป็นต่าง
สังคมเมืองเปลี่ยนร่าง
ใจเคยตั้งกะเปลี่ยนตาม
เสริมความงามตามแฟชั่น ตาหวาน ๆ แอวกิ่ว ๆ
จมูกเสริมเติมแต่งคิ้ว
มือสิบนิ้วเจ้าใส่แหวน
นั่งเคียงเสี่ยยิ้มแป้น
ในเก๋งแวนติดฟิล์มดำ
เคยสัญญาแสนคำ
เจ้าบ่จำ......เบิดคุณค่า......
เขาพาเที่ยวคาราโอเกะ
ลืมเถียงนาเซที่เฮาเคยเว้าวอน
ลมหนาวมา น้ำขอดนาปลาข่อน
ลืมแสงนีออน บ่ฮำฮอนฮักเฮา
อ้ายนั่งเหงาบนคันแทนากิ่ว
มองเห็นปลาซิวดิ้นแด่วๆแผดเผา
ดั่งสัญญาอ้ายโดนฆ่ากับความเหงา
เพราะถูกผู้สาวแฟนเก่าเพิ่นตัดรอน
วอนสายลมทวงสัญญาปลาข่อน
เบื่อแสงนีออนฟ่าวกลับคอนเด้อนาง
เบื่อแสงนีออน ฟ่าวกลับคอน เด้อ....นาง
