แม่จ๋า แม่ แม่ โอ้
โอ้ แม่ แม่ แม่ แม่จ๋า อือ
อือ อือ เออ เออ เอย
คิดขึ้นมาน้ำตาไหลรินร่วง
แม่ทนอยู่ต้องยับยั้งทุกข์ทั้งปวง
คงหายห่วงหัวใจ
ไม่หม่นหมาง
แม่เลี้ยงลูกกี่คน
ก็เลี้ยงได้ อือ
ลูกคนไหนเลี้ยงแม่
ตอบแทนบ้าง
เมื่อมีเมียเลี้ยงเมีย
เสียทุกทาง
เป็นแบบอย่างกันมา
น่าแปลกใจ
แม่อดอยากปากแห้ง
จนซีดเซียว
กินแต่เปรี้ยวคาวหวาน
ทานไม่ได้
แม่ถนอมกล่อมเกลี้ยง
เลี้ยงลูกไว้ตั้งแต่ในท้องแม่
ตั้งเก้าเดือน
ทั้งสายเปลสายใจ
เหมือนสายเลือด อือ
แม่ยอมเชือดให้ลูกได้
ไม่ฟั่นเฟือน
หยดน้ำนมหยาดน้ำตา
แม่ยังเตือน
แม่เสมือนแม่พระผู้อารีย์
เมื่อเติบโตโถลูกมาลืมแม่
บางคนแช่งตีด่า น่าบัดสี
แม่ของฉันแม่ท่าน
จะชั่วดี ก็ยังมีชื่อว่าแม่
แน่นิรันดร์
เมื่อจะรู้ว่าแม่รัก
ประจักษ์จิต อือ
จะได้คิดเมื่อมีลูกผูกรักมั่น
เรารักลูกอย่างไร
แม่เหมือนกัน
กงกรรมนั้นกงเกวียนเวียนหมุนไป
พระคุณแม่ล้ำฟ้า
มหาสมุทร
บริสุทธิ์เกินกว่าคำปราศรัย
ขออุทิศร่างกาย
ขายหัวใจ
ที่แม่ให้ลูกนี้พลีสังเวย
ลูกขอบวชแทนพระคุณ
คุณแม่แล้ว อือ
ร่มโพธิ์แก้วโพธิ์ทอง
ของลูกเอ๋ย
ให้กุศลผลบุญที่คุ้นเคย
ขอชดเชยคุณแม่ท่าน
กตัญญู เออ เอย
