ย่านมุ่นอุ้ยปุ้ยอยู่เด้อมื้อแลง
ตอนเซ้าเขาแต่ง ค่ำลงส่งโตบ่าวสาว
คิดไว้ล่วงหน้า
ผ้าปูต้องเป็นสีขาว
เตียงอ่อนหย่าวๆฮ้อนหรือหนาวเขาต้องกอดกัน
บ่เหลือแท้ๆแสงไฟดับลง
ส่องซอดโจงโปง เห็นภาพเหตุการณ์เหล่านั้น
โอ๊ยใจสิขาด เขาพากันขึ้นสวรรค์
ตอนเสียงเตียงลั่น อยากกลั้นใจตายเด้นอ
เหลือใจนำเขาเฮานอนกัดแข่วพวดๆ
เทิงเจ็บเทิงปวดตอนเขาส่งโตเข้าหอ
มีแฮงโลดสู
ผู้สิตายคือเฮาฮู้บ่
กอดกันเคลียคลอคิดพ้อแล้วซังๆๆ
บ่เหลือแท้ๆแล้วเด้อมื้อแลง
เขาพากันมีแฮงจักว่าหยังเป็นหยัง
เตียงนอนนุ่มๆ
คงยับยู่ยี่เพพัง
เฮาน้ออยากฮ้องดังๆ
ไปให้เขาฟัง
มีแฮงโลดสู
เหลือใจนำเขาเฮานอนกัดแข่วพวดๆ
เทิงเจ็บเทิงปวดตอนเขาส่งโตเข้าหอ
มีแฮงโลดสู
ผู้สิตายคือเฮาฮู้บ่
กอดกันเคลียคลอ คิดพ้อแล้วซังๆๆ
บ่เหลือแท้ๆแล้วเด้อมื้อแลง
เขาพากันมีแฮง
จักว่าหยังเป็นหยัง
เตียงนอนนุ่มๆ
คงยับยู่ยี่เพพัง
เฮาน้ออยากฮ้องดังๆ
ไปให้เขาฟัง
มีแฮงโลดสู
