Ακριβό μου διθέσιο

καλό μου αμά ι

Που περνάς απ’ τ’ απαίσιο

υστά

Κινητήρα και πλαίσιο

στα χω πειρά ει

Για να τη βγεις πιο μπροστά

Τη στιγμή που σ’ αγόρα α

για να τριπάρω

Το κενό μου ε αγόρα α

δειλά

Την καρδούλα που χώρισα

ίσως να πάρω

Σ’ άλλη ωή πιο καλά

Μη με πας απ’ το σπίτι

τ’ ακούς, στο εό να με πας

Μυρωδιά καταλύτη

εσύ μοναχά μ’ αγαπάς

Α, ρε, χρόνε αλήτη

π’ ανθρώπους κι αγάπες σκορπάς

Μη με φέρνετε σπίτι

τ’ ακούς, κάπου αλλού να με πας

Στο λευκό σου αερόσακο

θα αγρυπνήσω

Μ’ αφημένο το πρόσωπο

σκοπιά

Σ’ ένα πάρκιγκ απρόσωπο

θ’ αποφασίσω

Ποιον εαυτό θα χω πια

α γυαλί ουν οι άντες σου

με το φεγγάρι

Δοκιμή στις αβάντες σου

μικρό

Το μηδέν στο διακόσα μας

ποιος θα το πάρει

Μ’ όλη τη γη στο φτερό

Μη με πας απ’ το σπίτι

τ’ ακούς, στο εό να με πας

Μυρωδιά καταλύτη

εσύ μοναχά μ’ αγαπάς

Α, ρε, χρόνε αλήτη

π’ ανθρώπους κι αγάπες σκορπάς

Μη με φέρνετε σπίτι

τ’ ακούς, κάπου αλλού να με πας