ปล่อยความช้ำเป็นน้ำรินไหล จากกาย
กับคำลาที่เธอเอ่ยมา ง่ายดาย
ไม่ตั้งตัว ไม่เตรียมหัวใจ
รับความปวดร้าว
ก็คงเหลือชีวิตที่ไร้ จิตใจ
กอดตัวเองในความเดียวดาย ว่างเปล่า
แล้วเวลา ก็ช่วยทุเลา ลบรอยน้ำตา
อยู่กับความช้ำจนทำใจ
ผ่านไปแล้วเนิ่นนาน กับการ
ที่ไม่มีเธอ แล้วพอจะลืม
กลับต้องมาเจอ เธอย้อนคืนมา
แต่มันคงสาย เกินไป
ที่จะมาอ้อนวอน
ไม่มี ทางย้อนเวลา
เพราะว่าน้ำตา ที่เคยเสียใจ
คงไม่ไหลคืน
จบไปแล้วก็ขอให้แล้ว ผ่านเลย
ไม่อยากจำเรื่องราวที่เคย ขมขื่น
ความรู้สึก ไม่อาจเรียกคืน
ให้ได้ดังเก่า
อยู่กับความช้ำ จนทำใจ
ผ่านไปแล้วเนิ่นนาน กับการ
ที่ไม่มีเธอ แล้วพอจะลืม
กลับต้องมาเจอ เธอย้อนคืนมา
แต่มันคงสาย เกินไป
ที่จะมาอ้อนวอน
ไม่มี ทางย้อนเวลา
เพราะว่าน้ำตา ที่เคยเสียใจ
คงไม่ไหลคืน
จบไปแล้วก็ขอให้แล้ว ผ่านเลย
ไม่อยากจำเรื่องราวที่เคย ขมขื่น
ความรู้สึก ไม่อาจเรียกคืน
ให้ได้ดังเก่า
