อยากจะลืม
ใครสักคน
เมื่อหยาดฝนพร่างพรมพริ้วมา
สายน้ำที่ร่วงหล่น
ปนเคล้าหยาดน้ำตา
กลับไปคิดถึงครา
แรกที่เราพบกัน
มรสุมที่หาดสีทอง
นำเราสองให้ปองรักกัน
ฟ้าคำรามเธอกลัว
ตัวของเราหนาวสั่น
สื่อดวงตาสัมพันธ์
อบอุ่นพลันสองเรา
ความ
รักเราเคยสดชื่น
แล้วใยแปรเป็นอื่น
เหลือแต่ความขื่นขมระทม
เมื่อลมพายุหอบฝนมา
เธอไม่ยอม
บอกเหตุผลใดๆ
ปล่อยฉันไว้กลางฝน
มาบัดนี้ยามฟ้าสีหม่น
ราวกับดลให้ตรมฤทัย
รู้เป็นเพียงอากาศ
แต่ไม่อาจห้ามใจ
อยากมีเธอชิดใกล้
แต่เธอคงไม่คืน
ความ
รักเราเคยสดชื่น
แล้วใยแปรเป็นอื่น
เหลือแต่ความขื่นขมระทม
เมื่อลมพายุหอบฝนมา
เธอไม่ยอม
บอกเหตุผลใดๆ
ปล่อยฉันไว้กลางฝน
อยากจะลืม
ใครสักคน
เมื่อหยาดฝน พร่างพรมพริ้วมา
สายน้ำที่ร่วงหล่น
ปนเคล้าหยาดน้ำตา
กลับไปคิดถึงครา
ที่เธอลาฉันไป
