Dokunmayın bana bu aralar, ağlarım.
Kırgınım,
yorgun,
biraz da yitik..
Sebebini sormayın,
Gelmeyin üstüme,
Beni bana bırakın!
Teselli istemiyorum.
İnanın toparlarım elbet kendimi.
Alıştım bu yenilgilere
ve de yitirmelere..
Vazgeçtiğim her sevda
benden bir ben daha alsın.
Dokunmayın ağlarım...
Dokunmayın ağlarım..
Hüzün yüklüyüm bu aralar.
Can çekişen gözyaşlarım,
as kalmış kirpiklerimde.
Bir umut bir kıvılcım beklerken,
dünyamı tonlarca hüzün sarmış.
Yüreğim yine kanıyor..
Gelmeyin üstüme!
Dokunmayın sakın!
Dokunmayın ağlarım...
Dokunmayın ağlarım..
Kaybolmuşken hayat çıkmazında,
kanamakta ise bu yürek sessizce,
elde kalan bir sükut u hayal ise,
dokunmayın!
Yüreğim suya hasret çölken üşüyorken,
onun yokluğunda yaşıyorken,
teselli bulup
soğuk yastığıma sar rken,
dokunmayın ağlarım...
Dokunmayın ağlarım..
Yeni bir ihanetin ertesi günündeyim.
Yüreğim paramparça,
çığlıklarım sessiz,
ölümün ne güzel olduğunu düşünmekteyim.
İçimdeki çocuk küstü,
kırıldı o çok sevdiğine..
O saf, masum duygularının
bi vicdansızın oyuncağı oluşuna..
Yaralarını sarmaya çalışıyor şimdi.
Sadece biraz zamana ihtiyacı var..
Dokunmayın ağlarım...
