Hasretinin deminde yine gönlüm.
Yokluğun....
Yokluğun çöktü yine üzerime
Hangi tarafa dönsem;
Gözlerin vurdu gözlerimden
Bilmiyorum saat gecenin kaçı
Sensiz?
Doğan şafaklarda, sol yanım
Yorgun ve mecalsiz...
Siyahin beyazdan korkusu gibi ...
Bir mülteci gibiydi seni sevmek
Yüreğimin alev alan
yanına bıraktım aşkını
Sözlerim bile ağlarken kahrımdan
Geriye kalan külüydüm ben
Üfledikce savrulan...
Bu yüzdendi sabahların gelmeyişi
Gecenin hüzne boğulması bu yüzdendi...
Yüreğime prangalanmış sanki,
Sensizliğin en zalim saatleri
Ve özleminin hüzünlü tebessümü açar
Gamzelerim de!
Susar yüreğim ağlamam!
Bilirim bir daha ki
gece tekrar yaşanacak
Aynı düşlerin yenisi
Yakar benliğimi arşa değer sancılarım
kahrından catlar mısralarım...
Seni Sevmek Kor Ateşe Girmek Gibiydi
Bu geçmek bilmez ağrıyı,
sen bıraktın kapıma
Seni seviyorum dediğin
anlar geçiyor aklımdan
Ve bir bir canlanıyor cansız hatıraların
Hepsi benden yana...
Hepsi sensizliğe karşı!
Ve bil ki;
Kalp kırık,kalem kırık ,
Ve bu sana yazdığım son sözlerim...
